พร ๘ ประการ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 125 / 161

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 71 ตามที่เหมาะกันอย่างยิ่งประการ ๑ แต่ขึ้นชื่อว่ากุศลภาวนาที่ไม่ข่มโทษ ทั้งหลายมีราคะเป็นต้นก็ดี ที่ไม่เป็นอุปการะแก่คุณทั้งหลาย มีศรัทธา เป็นอาทิก็ดี หา

บทนี้แสดงถึงการบำเพ็ญกรรมฐาน ๔ ประการที่สำคัญในวิสุทธิมรรค โดยเน้นถึงการพัฒนาธรรมที่เกี่ยวข้องกับศรัทธา การละราคะ การเจริญเมตตา และการเข้าใจอัสมิมานะ นอกจากนี้ ยังมีการเน้นย้ำว่าฝ่ายทรงภูมิทุกคนควรทำค

* ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 104 พึงทำอัปปนาโกศล ๑๐ ประการ ให้ถึงพร้อม (ต่อไป) เถิด [มาติกาแห่งอัปปนาโกศล) นี้เป็นนัยในอัปปนาโกศลนั้น พระโยคาวจรพึงปรารถนาอัปปนา โกศล โดยอาการ ๑๐ คื

บทความนี้นำเสนอการทำอัปปนาโกศล 10 ประการที่พระโยคาวจรควรปฏิบัติเพื่อให้จิตใจมีสมาธิและสภาวะร่าเริง โดยมีการอธิบายถึงแต่ละอุปกรณ์ เช่น การทำวัตถุให้สละสลวย การทำอินทรีย์ให้ถึงความเสมอกัน และการหลีกจากบ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 114 สัญญาไว้ในใจ การเปลี่ยนอิริยา บถ และการเสพอัพโภกาสเป็นต้น กุสีตปุคฺคลปริวชฺชนตา อารทุธวิริยปุคฺคลเสวนตา ความคบหาบุคคลปรารภความเพียร ความหลีกเว้นบุคคล

บทนี้พูดถึงการปรับเปลี่ยนสัญญาในใจและหลักการในการเลือกคบหาบุคคลที่มีความเพียรและหลีกเลี่ยงความเกียจคร้าน โดยเน้นที่ธรรม 11 ประการ รวมทั้งความระลึกถึงพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ และพระสังฆคุณ รับรู้ถึงธรรมที

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 119 โดยชอบแล้ว * อสมาหิตปุคฺคลปริวชฺชนตา หลีกเว้นบุคคลผู้มีจิตไม่เป็นสมาธิ สมาหิตปุคคลเสวนตา คบหาบุคคลผู้มีจิตเป็นสมาธิ ฌานวิโมกฺขปจฺจเวกขณตา พิจารณาวิโม

เนื้อหานี้เกี่ยวกับการแนะนำการหลีกเลี่ยงบุคคลที่ไม่มีสมาธิและการร่วมสนทนากับผู้มีสมาธิ รวมถึงการพิจารณาวิโมกข์ในฌานและการเข้าใจธรรมที่เกิดจากการวางเฉยในสัตว์และสังขาร โดยยกตัวอย่างถึงการเจริญสติในสมาธ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 163 วิจาร ไม่มีวิตก เพราะวิตกวิจารระงับไป มีแต่ปีติและสุขอันเกิดแต่ สมาธิอยู่ ด้วยประการฉะนี้ ทุติยฌานปฐวีกสิณอันละองค์ ๒ ประกอบ ด้วยองค์ ๗ งาม ๓ ประการ

บทความนี้กล่าวถึงการบรรลุทุติยฌานซึ่งมีลักษณะเฉพาะที่แตกต่างจากปฐมฌาน โดยพิสูจน์ให้เห็นว่าเมื่อวิตกและวิจารระงับไป จะเกิดปีติและสุขจากสมาธิแทน โดยอธิบายว่าธรรมทั้งหลายในปฐมฌานและทุติยฌานมีความแตกต่างก

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 170 ย่อมแล่นไปในอารมณ์นั้นแล ซึ่งดวงหนึ่งในที่สุดเป็นรูปาวจรจิตมี ตติยฌาน ดวงที่เหลือเป็นกามาวจรจิตโดยนัยที่กล่าวแล้ว (ในตอน แก้ปฐมฌาน ) นั้นแล ก็ด้วยภาว

บทความนี้กล่าวถึงการเข้าถึงฌานที่ ๓ ในวิสุทธิมรรค โดยระบุว่าพระโยคาวจรสามารถบรรลุฌานนี้ได้ด้วยการปล่อยวางปีติและมีสติสัมปชัญญะ มีความสุขในกาย ซึ่งสอดคล้องกับคำสอนของพระอริยบุคคล. นอกจากนี้ ยังมีการวิเ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 181 ครั้นเมื่อพระโยคาวจรนั้นออกจากตติยฌานแล้ว มีสติสัม ปชัญญะปัจจเวกขณ์องค์ฌานทั้งหลายอยู่ สุขกล่าวคือ โสมนัสเวทนา เจตสิกสุข ปรากฏโดยความเป็นองค์หยาบ อุเ

เนื้อหานี้กล่าวถึงการบรรลุถึงจตุตถฌานซึ่งเป็นการเข้าใจบริสุทธิ์ของจิต โดยการทำสมาธิและการฝึกปฏิบัติภาวนา เพื่อให้เกิดความอุเบกขาและความสงบ การค้นคว้าจิตวิญญาณผ่านการสัมผัสที่ละเอียดและการละความรู้สึกท

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 254 ด้วยถือเอา ( คือกล่าวถึง ) อวิชชา สังขาร ก็เป็นอันถือเอา ( คือกินความถึง ) ตัณหาอุปาทาน ภพ ( ซึ่งเป็นเหตุคือเป็นกิเลสและกรรมด้วยกัน) ด้วย เพราะฉะนั้น

เนื้อหานี้กล่าวถึงการวิเคราะห์กรรมวัฏและวิปากวัฏตามหลักพระพุทธศาสนา โดยระบุถึงองค์ประกอบต่างๆ อย่างอวิชชา สังขาร ตัณหา และอุปาทานที่ส่งผลต่อวิญญาณและเวทนา อธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่างธรรมทั้ง 5 และการ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 255 ทรงกำจัดกำทั้งหลาย (แห่งสังสารจักร ) เสียได้อย่างนี้พระผู้มีพระ J ภาคเจ้าจึงทรงพระนามว่า อรห์ ประการ ๑ (คาถาสรูปสำหรับนัยที่ ๓] เพราะเหตุที่อระ ( ซี่

เนื้อหาได้กล่าวถึงการทำลายซี่กำแห่งสังสารจักรของพระผู้มีพระภาคเจ้าและการที่พระองค์ได้รับการบูชาจากเทวดาและมนุษย์หลายกลุ่ม เช่น การบูชาของท้าวสหัมบดีพรหม ซึ่งได้ถวายพวงรัตนะ และการสร้างวิหารของพระเจ้าอ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 259 อัปปมัญญา 4 มีเมตตาภาวนาเป็นต้นอรูปสมาบัติ ๔ และองค์แห่ง ปฏิจจสมุบาทโดยปฏิโลมมีชรามรณะเป็นต้น โดยอนุโลมมีอวิชชา เป็นต้น ( เหล่านี้ )ก็พึงประกอบ ( ควา

บทเรียนเกี่ยวกับอัปปมัญญาและวิชชาจรณสมฺปนฺโนในวิสุทธิมรรคนี้ พูดถึงความรู้และวิธีการปฏิบัติธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรู้และทรงสอนไว้ โดยอธิบายถึงความรู้ในอริยสัจ 4 และองค์แห่งปฏิจจสมุปบาท รวมถึงการร

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 261 ผู้ปฏิบัติดี ไม่เป็นผู้ปฏิบัติชั่ว ดุจพวกสาวกของเจ้าลัทธิทั้งหลายผู้ขาด วิชชาและจรณะ ที่เป็นบุคคลจำพวกทำตนให้ร้อน ( ทรมานตัวเองให้ ลำบาก ) เป็นอาทิ ฉ

ในบทนี้กล่าวถึงการปฏิบัติดีของบุคคลที่ไม่ทำชั่ว รวมถึงการอธิบายความหมายของชื่อ สุคโต ที่แสดงถึงทางที่ดีและสะอาด ซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จไปและตรัสสอนอย่างถูกต้อง นอกจากนี้ยังกล่าวถึงคุณสมบัติที่ทำให

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 262 (นัยที่ ๓ ผู้เสด็จไปโดยชอบ က อนึ่ง พระองค์เสด็จไปแล้วโดยชอบ คือ ไม่กลับมาสู่กิเลส ทั้งหลายที่ทรงละได้แล้วด้วยมรรคนั้นๆ อีก สมคำที่กล่าวไว้ (ใน ปฏิสัม

เนื้อหานี้กล่าวถึงการเสด็จไปของพระองค์โดยไม่กลับมาสู่กิเลสที่ทรงละไว้และการตรัสโดยชอบ โดยอธิบายว่าพระองค์ไม่ทรงหวนกลับมาสู่กิเลสและทำประโยชน์แก่โลกผ่านพระสัมมาปฏิบัติ ทั้งการเป็นสุคโตที่ทรงละและไม่กลั

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 278 นั้น พระสังคีติกาจารย์จึงกล่าว ( เป็น คาถานี้ไว้ว่า " ' พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น ทรงพระนามว่า ภควา เพราะทรงเป็น ( ภคี ) ผู้มีภคะ ( คือโชค) เพราะเป็น( ภ

บทนี้กล่าวถึงลักษณะของพระผู้มีพระภาคเจ้า โดยนำเสนอความหมายที่ซ่อนอยู่ในคาถา ภายใต้การอธิบายของพระสังคีติกาจารย์ ซึ่งมีการใช้คำบาลีเช่น ภควา, ภาคี, และ บัณฑิต เพื่อสร้างความเข้าใจในธรรมะที่แท้จริง นอกจ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 281 ในความข้อนี้ ท่านกล่าว ( เป็นคาถา ) ไว้ว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็น ( ภคฺคราโค ) ผู้ทรง หักราคะ ( ภคฺคโทโส ) ผู้ทรงหักโทสะ ( ภคฺคโมโห ) ผู้ทรงหักโมหะ เ

ในวิสุทธิมรรค ภาค ๑ ตอน ๒ ท่านได้ชี้ให้เห็นถึงคุณสมบัติของพระผู้มีพระภาคเจ้า โดยพระองค์ทรงสามารถหักราคะ โทสะ และโมหะได้ ทำให้พระองค์ไม่สามารถมีอาสวะได้ บัณฑิตจึงตั้งพระนามให้พระองค์ว่า พระภควา พระองค์

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 282 คือ ความเป็นใหญ่ ( อิสสริยะ) ธรรมยศ สิริ ความได้อย่างปรารถนา ( กามะ ) และความพยายาม (ปยัตตะ) ก็ความเป็นใหญ่ในพระจิตของ พระองค์เองอย่างยอดเยี่ยมมีอยู่

เนื้อหาสะท้อนถึงความเป็นใหญ่ (อิสสริยะ) และความสำเร็จในพระจิตของพระองค์โดยผ่านพระธรรมอันเป็นโลกุตตระ ซึ่งรวมกับการมีอยู่ของพระยศและพระสิริที่เต็มไปด้วยความงามและความสง่างาม รวมถึงความพยายามและการประกอ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 309 ศีลเหล่าใดไม่แตกในระหว่างๆ ไป ศีลเหล่านั้นชื่อว่า อกัมมาสะ เพราะไม่พร้อย เหมือนแม่โคอันลายพร้อยไปด้วยจุดสีอันตัดกับสีตัว ฉะนั้น นัยหนึ่ง โดยอรรถอันไม

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของศีลในพระพุทธศาสนา โดยเปรียบเทียบรายละเอียดต่างๆ ของศีลที่ไม่แตกแยก โดยอธิบายถึงศีลที่มีคุณวิเศษและการรักษาศีลเพื่อความบริสุทธิ์ที่สูงขึ้น ทั้งยังกล่าวถึงพฤติกรรมที่เป็นอัน

ประโยค๑ - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 7 ถ้านามนามเป็นเอกวจนะหลายบทแต่ร่วมคุณกัน ก็ใช้คุณนาม บทเดียวเหมือนกัน แต่มักประกอบคุณนามเป็นพหุวจนะ ดังคำว่า เอกสฺมึ สมเย นาโถ โมคฺคลุลานญฺจ กส

ในเอกสารนี้เราจะพูดถึงอธิบายบาลีไวยากรณ์ในด้านนาม, คุณนาม, และสัพพนาม ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการสร้างประโยคที่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์บาลี พร้อมทั้งยกตัวอย่างการใช้คำต่างๆ เพื่อให้เกิดความเข้าใจที่ชัดเจนขึ้น

๑ - หน้าที่ ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - 19 ตายในกาลนี้เท่านั้น ไม่ตายในกาลอื่น ด้วยว่าสัตว์ทั้งหลายย่อมตาย ในตอนเช้าก็มี ในตอนอื่นมีตอนเที่ยงเป็นต้นตอนใดตอนหนึ่งก็มี สถานที่ทอดร่างเล่า ก็ชื

เนื้อหานี้พูดถึงความตายในมุมมองของพระพุทธศาสนา โดยชี้ให้เห็นว่าการตายไม่จำเป็นต้องมีนิมิตที่แน่นอน และไม่ถูกกำหนดว่าต้องเกิดในที่ใดตามความเชื่อ โดยมีการอธิบายว่าร่างของสัตว์ทั้งหลายอาจตกอยู่ในที่ต่าง

0 ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - ๑ - หน้าที่ 45 ถามว่า พึงถือเอานิมิตในผมทั้งหลายอย่างไร ? ตอบว่า จึงถอนผม เส้น ๑ หรือ ๒ เส้น วางลงที่ฝ่ามือแล้วกำหนดสี (ของมัน) ก่อน จะดูผมทั้งหลายแม้ในที่ ๆ เ

บทความนี้กล่าวถึงวิธีการพิจารณานิมิตในผม ซึ่งรวมถึงการถอนผมและการตรวจสอบลักษณะของโกฏฐาสตามสีและสัณฐาน . เนื้อหายังระบุถึงการพิจารณาความเป็นปฏิกูลของโกฏฐาสและการเลือกลักษณะซึ่งมีความสำคัญในการปฏิบัติธร

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 182 เมื่อใด พระโยคาวจรผู้มีจิตคิดเกื้อกูลแก่สัตว์ ทั้งหลาย ยังเห็นความต่างกันในคน ๔ คน คือใน ตน ในคนที่เกื้อกูล (คือรัก) กัน ในคนกลาง ๆ กัน และในคนไม่เกื

ข้อความดังกล่าวกล่าวถึงการพัฒนาจิตใจผ่านเมตตาฌานของพระโยคาวจร การแผ่เมตตาไปยังสัตว์โลกทั้งสี่ ประการที่ควรพิจารณาและการบรรลุอัปปนาเพื่อการเจริญจิต โดยกล่าวถึงองค์ประกอบหลายประการที่จะนำไปสู่การปฏิบัติ